Strona główna > Kup książki > Nietuzinkowe historie placów Warszawy
„Nietuzinkowe historie placów Warszawy”
Autor: Ewa Sztompke
Cykl: „Opowieści warszawskiej przewodniczki”
Wydawnictwo NOVA VEDA
Kategoria: varsaviana
Okładka: miękka ze skrzydełkami
Liczba stron: 362
Format: druk
ISBN: 978-83-958388-2-8
Wydanie: pierwsze
Od Wydawcy
Oddajemy w Państwa ręce kolejną porcję opowieści warszawskiej przewodniczki. W tym tomie szlak wędrówek z Ewą Sztompke wiedzie przez place miasta po obu stronach Wisły. Plac, zwykle centralny punkt miasta, dzielnicy albo większej okolicy, wokół którego skupia się – z racji jego wielu funkcji – życie mieszkańców, daje autorce sposobność do barwnych opowieści o historii wybranych miejsc, ich specyfice i kolorycie. Wiele placów, o których opowiada autorka, jest obecnie wyłącznie nazwą na planie miasta lub całkowicie zmieniło swój wygląd na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat. Ich dzieje warto poznać, aby zrozumieć przemiany, jakie zaszły w Warszawie od początków jej istnienia po czasy współczesne.
Tomasz Markiewicz – o książce:
„Czy wiesz, Drogi Czytelniku, że plac Zamkowy powstał dopiero w XIX wieku? A plac Trzech Krzyży był niegdyś rozdrożem głównych szlaków prowadzących do miasta? Że plac Piłsudskiego aż siedmiokrotnie zmieniał swoją nazwę, a w miejscu placu Teatralnego istniało największe w Warszawie centrum handlowe? Wszystkiego tego i wiele więcej dowiesz się z najnowszej „nietuzinkowej” książki.
Seria opowieści warszawskiej przewodniczki Ewy Sztompke jest cenną pozycją na rynku varsavianów. Autorka ma talent do opowiadania i jej gawędy o Warszawie nie nudzą. Kolejny tom serii poświęcony tym razem warszawskim placom przynosi wiele ciekawych historii o miejscach i ludziach je wypełniających. Polecam książki Ewy Sztompke wszystkim ciekawym historii Warszawy, gdyż mogą być znakomitym wstępem do wielkiej przygody poznawania dziejów naszego miasta i zachętą dla czytelnika do odwiedzenia opisanych miejsc.”
Z rozdziału 7 „Co było za Żelazną Bramą?”
W 1902 roku, w miejscu częściowo rozebranych koszar mirowskich, wybudowano dwie hale targowe – Hale Mirowskie. Od placu Żelaznej Bramy do hal prowadziła ulica Mirowska, zwana wcześniej Zatyłkami z tego powodu, że biegła na tyłach koszar. Powstało nawet o niej zabawne powiedzenie: „Jeśli chce Pan dojść do koszar Mirowskich, to idąc Elektoralną proszę trzymać się Zatyłek”. Dziś już nie ma w Warszawie ani Zatyłków, ani nawet ulicy Mirowskiej. Nie ma też owianej legendą ulicy Gnojnej. Ta niewielka uliczka, licząca trzynaście numerów, biegła od placu Grzybowskiego do placu Mirowskiego i choć w 1902 roku zmieniono jej nazwę na Rynkową, to jeszcze przez długie lata nazywano ją Gnojną.
W 1934 roku powstał słynny apaszowski walc Bal na Gnojnej. Autorem muzyki była Fanny Gordon, a tekst piosenki stworzyli Julian Krzewiński i Leopold Brodziński. Ten warszawski szlagier śpiewało wielu artystów, ale najbardziej znany jest z wykonania Stanisława Grzesiuka. Piosenka opowiada o zabawie w lokalu U Grubego Joska, a zaczyna się słowami:
Nieprzespanej nocy znojnej
Jeszcze mam na ustach ślad.
U Starego Joska na ulicy Gnojnej
Zebrał się ferajny kwiat.
(* powrót na początek strony *)
Inne książki Autorki z cyklu „Opowieści warszawskiej przewodniczki”
